Gewaarwording

Naast de speciale zintuigen – gezicht, gehoor, smaak en reuk – bezit het lichaam de mogelijkheid een breed veld van gevoelens gewaar te worden en te interpreteren, zowel die van buiten- als van binnenaf, die de huid, pezen, spieren, gewrichten en de inwendige organen betreffen.

De parietale of wandbeenkwabben zijn het meest betrokken bij de vele gewaarwordingsmechanismen. Ze zijn essentieel voor herkenning van vorm, afmeting, oppervlaktestructuren en de verschillende andere gewaarwordingen die afhankelijk zijn van een fijn onderscheidingsvermogen.

Ze verfijnen gevoelens en helpen zo het lichaam onderscheid te maken tussen verschillende graden van hitte en koude en stellen het in staat gevoelens te lokaliseren en tot op bepaalde hoogte samengestelde bewegingen te analyseren.

Letsel aan dit gedeelte van de hersenen veroorzaakt verlies van een aantal gevoelskwaliteiten; voor de patiënt is dit verontrustend en belemmerend: door het verbreken van de verbindingen met andere centra van de hersenschors kan dit vreemdere gevolgen hebben dan een simpel verlies aan gewaarwording.

Bij de herkenning van een voorwerp zijn namelijk niet alleen de zenuwbanen betrokken die naar de wandbeenkwabben leiden, maar ook die welke betrokken zijn bij herinnering en bij de produktie van het concrete antwoord op de binnenkomende inlichting.

Als de herinnering aan het juiste antwoord ontbreekt, kan wat gezien of gehoord wordt (of gevoeld) niet worden herkend. Dit verlies van het herkenningsvermogen kan zich tot de patiënt zelf uitstrekken.

Iemand met een beschadigde rechter wandbeenkwab kan de linkerhand van zijn lichaam negeren en geloven dat zijn linkerarm en linkerbeen niet bij hem horen, evenals de linkerkant van de ruimte, zodat hij alleen de rechterkant van een wijzerplaat van een klok ziet.